Æji hversu sorglegur er maður að hanga heima og horfa á Oprah þar sem Barry Manilow er heiðursgestur. Greyið gaurinn getur varla opnað munninn fyrir lýtaaðgerðum sem hafa verið gerðar á andlitinu hans. Hann er núna búinn að taka Copacobana í tveimur útgáfum. Uss...

Hef ekkert að segja, við heyrumst...

Nadia

Look out weekend here I come!

Jæja, komin helgi. Ég ætti að vera ánægð, en í rauninni þýðir helgin fyrir mig að lesa tvær bækur og skrifa tvær ritgerðir. Helgin byrjaði líka leiðinlega þar sem ég svaf yfir mig í morgun, svaf yfir mig í spænskuprófið og þarf þess vegna að taka prófið 10. des þegar það eru sjúkrapróf, ömurlegt! Líka ömurlegt þegar maður er að flýta sér og þarf að taka strætó sem keyrir á 20 km hraða alla leiðina. Ég mætti akkúrat á slaginu þegar það hringdi út, leitaði af kennaranum lafmóð þar sem ég fór út úr strætó hjá Hólabrekkuskóla og hljóp á mettíma upp í FB. Kennarinn var farinn út úr stofunni þannig ég hljóp upp á kennaraskrifstofu og sá hann þar fyrir innan vera að kíkja á hólfið sitt, ég kallaði (lafmóð eins og ég sagði áður) "Jesús! Ég missti af prófinu!" þá heyrði ég hann segja bakvið hólfið "Já ég sá það!" svo opnaði hann hurðina, og ég veit ekki hvað gerðist, hvort að það hafi verið að því ég var nývöknuð ekki búin að borða neitt og hlaupa eins og ég ætti lífið að leysa, eða hvort ég er bara aumingi og get aldrei haldið aftur af mér, en leið og ég sá andlitið á Jesús fór ég að væla og ég man í rauninni ekkert hvað ég sagði, man bara að ég gat varla talað fyrir ekka og var e-ð að babla um að ég hafði sofið yfir mig og misst af strætó. Eitt er víst alla vega að ég ætla aldrei að mæta í spænsku aftur, trúi ekki að kennarinn hafi séð mig grenja eins og lítinn smákrakka.

Ég tók svo strætó heim, ég hafði gleymt gemsanum mínum heima og það var 1 missed call frá konu sem ég tek í aukakennslu í spænsku. Ég hringdi í hana, þá hafði hún verið búin að bíða eftir mér í næstum klukkutíma upp á bókasafni því ég ætlaði að hitta hana þar. Ég mundi nátturlega ekkert eftir þessu.

I´m a mess, ég held að hausinn á mér sé að springa.

Nadia