Hæ...

Ég var að horfa á nýja myndbandið með Denstiny's Child, fatta ekki alveg stílinn á þessu myndbandi, er þetta disco-girls vs. framtíðar-ghetto-girls? Og afhverju ætti að vera ósætti þar á milli?

Jáhá...

Afhverju á ég ekki heima í strandarhúsi, og gæti þess vegna stundum sem þessum farið út og fengið mér göngutúr undir berum himni. Já ég get ekki sofið, í stað þess að geta gengið berfætt um yndislega karabíu-strönd, þá ákvað ég að fara í tölvuna og fá mér rautt extra tyggjó.

Oh hversu einmanalegt er það að vakna um miðja nótt í desember mánuði og hafa engan við hlið sér? Mjög einmanalegt segi ég, sérstaklega þegar maður vaknar með "You make me feel like a natural woman" á heilanum, þó að það tengist ekkert ástandinu sem maður er í. Helvítis lag, hver samdi þennan viðbjóð eiginlega?

Ástæða fyrir þessari ástarþörf hjá mér núna er vegna þess að ég var að finna Jill Scott diskinn minn eftir mörg ár. Á disknum eru öll lögin ástarlög og aðalega um hvað hún er hamingjusöm. Sem er fínt, en verður frekar sorglegt þegar maður situr einn inn í eldhúsi með hvítvínsglas að hlusta á þennan ástaráróður.

Afhverju er ég ekki löngu búin að gefast upp? Góði Guð, ég er búin að vera einhleyp alltof lengi, sendu til mín karlmann (sætann, helst).

Og hversu aumkunarverð er ég að blogga um ástleysi mitt, nei stoltið mitt hefur sennilega týnst allan tíman í þessari ástarleit.

En já hér er ég sem sagt 6 að morgni, í tölvunni. Ég kíkti á þó nokkuð margar bloggsíður, og fann þar draumaprinsinn minn. Reyndar er hann ekki bloggari, heldur á systkini sem er bloggari og var ég að skoða myndir hjá systkininu. Hann er svo sætur, ég hélt að ég myndi gjörsamlega bráðna og verða að kakó þegar ég sá myndina af honum. Uh ok kannski ekki alveg, hann er samt heitur.

Hvernig á ég að nálgast draumaprinsinn minn? Ekki það að ég sé nógu mikill stalker fyrir að vera skoða myndir af honum á netinu, en æh...hann er svo sætur. Kannski að örlögin muni leiða okkur hvort að öðru, tel það samt mjög ólíklegt.

Úff, ég held að ég sé með óráði eða e-ð. Nei karlmenn er fífl, ég þarf ekki á fífli að halda.

Good Knight

Próflestur og nachos...

Jæja bráðum koma blessuð jólin, börnin fara að hlakka til, fullorðnir fá hjartaáfall og biðja um grið.

Afsakið hlé-ið, tölvan búin að vera í viðgerð í ca. viku og hef ég ekki þess vegna getað hafið bloggskrif. En vegna mikilla áskoranna á kommentakerfinu (not) hef ég ákveðið að blogga um mitt æsispennandi líf.

Sko, líf mitt er drama og sápuópera, en það er eiginlega bara alltof persónulegt að fara tjá mig um það hér á þessum netmiðli. En eitt er víst að Nacho hefur fengið hug minn allan. Er búinn að vera japla á Nacho þessa undanfarna viku, og er það sætasta Nacho sem ég hef fengið, sykursætt meira að segja. Ég vil ekki kannast við það að það sé nokkurt ostabragð af Nacho-inu mínu, því það er fjarri því. Jarðarberjabragð má helst líkja þessu sykursæta og mjúka Nacho-i sem hefur verið flutt inn hingað frá Spáni, hah ekki Mexikó. Yummie Nacho...

Einkunnarafhendingin var í dag og ég og minn steikti fylgihlutur sem kallast heili gleymdum því. Í staðinn var ég bara í Smáralindinni að versla gallabuxur í Retro, fyrir inneignarnótuna sem Einar kupe gaf mér í afmælisgjöf. Einar sæti smæti er að útskrifast núna, og mun ég mæta í útskriftarveilsu til hans á laugardag. Svo er bara vinnan, já vinnan mín og þín.

Lára Samira Benjnouh, Yann Le Pollotec og Eléa Miel Le Pollotec eru furðunafnafjölskyldan. Að því undanskildnu þá eru þau að koma hingað til lands í næstu viku og hlakka ég obboshjlega mikið til. Hef ekki séð Eléu í heilt ár, og er skottan byrjuð að segja "Ha' det" sem er norska og þýðir "hafðu það gott" og svo trítlar hún í burtu með bleikt veski. Æh litla tebollan mín, vonandi stenst ég væntingarnar sem móðursystir.

Jamm og jamm og jú. Ég elska Hjálma, mig langar til þess að giftast þeim öllum...

Nadia