Þokkadísin Ég heiti Þórdís Nadia og þetta er bloggsíðan mín. Ég er 20 ára Reykjavíkurmær og stunda ég nám við FB. Ég er mjög áhugaverð manneskja, mjög mikilvæg og bara frábær. Ég er æði... 10 nýjustu færslurnar
Bloggarar Anna StellaEinar Elva Litla Geimveira Heba, Erla og Margó Katla Þórunn Myndir Eldra 03/09/2003 - 03/16/2003 |
laugardagur, ágúst 14, 2004 Hey yo go with the flow yo!
Ja hérna, enn eitt föstudagskvöldið. Frekar lítið að gerast hjá minni. Fór samt á heljarinnar fyllerí í gær (fimmtudaginn). Byrjaði að fá mér bjór um hálf tvö leytið á Austurvelli og var síðan drekkandi langt fram á kvöld. Þetta var fínt nema það að í dag vaknaði ég skrælþunn og með sólarexem. Ég fór í mínum makindum í dag út á Austurvöll, þar sem ég hélt að hitabylgjan stæði enn yfir. Það var sól í sirka tvo tíma, svo var bara skýjað og þoka. En áður en skýjin komu, settist ég niður með teppi og bók. Eftir smá tíma var ég orðin dálítið svöng, þannig ég ákvað að fara í búðina að kaupa mér að borða. Hélt að það yrði frekar öruggt að skilja eftir teppið mitt, þar sem fólkið í kringum mig virtist nú alveg almennilegt, fyrir utan einhverja fyllirafta sem voru þarna. Þegar ég kom til baka frá búðinni var teppið mitt horfið. Ég stóð þarna eins og illa gerður hlutur og klóraði mér í hausnum meðan ég velti því fyrir mér hver í ósköpunum ætti að fara stela teppinu mínu. Þó mest grunaði mig að einhver af fylliröftunum hafði tekið það. Ég ákvað bara að setjast niður og hringja í mömmu hálf vælandi yfir stolna teppinu, þá kemur einhver cowboy, algjör töffari. Hann segir við mig; "I am so sorry, but I thought you had forgotten your blanket. So I took it and ran after you but I couldn´t find you." Svo rétti hann mér teppið. Vegna skemmtilegs hreims sem hann hafði og aðrir Íslendingar eiga það sameiginlegt með honum þegar það kemur að því að tala ensku, þá grunaði mig um leið að þetta væri Íslendingur, svo að ég sagði; "Takk kærlega fyrir." Hann sagði; "Nú, ertu íslensk. Ég hef nefnilega verið að fylgjast með þér, þú ert með svo undursamlega falleg brún augu...líka. Ertu héðan úr bænum? Ég er búinn að búa hérna í 15 ár." Svo hélt hann áfram, kynnti sig með nafni en man samt ekki hvað hvað það var. Flottur gæi, ég hefði sennilega verið til í að kynnast honum betur ef hann hefði ekki verið svona 30 árum eldri en ég og angað af brennivínslykt og verið tíður gestur á bekkjum Austurvallar. Annars er ég bara búin að vera horfa á imbann í kvöld. Söngdívurnar Whitney Houston og Mariah Carey eru með sína eigin stórmynd á sitt hvorri sjónvarpsstöðinni. Verð samt að viðurkenna að Bodyguard er nú skömminni skárri heldur en Glitter. Whitney Houston fer eilítið í taugarnar á mér en Mariah Carey fer alveg í mínar fínustu. Jæja ég er farin í háttinn, big day tomorrow! Nadia
miðvikudagur, ágúst 11, 2004 Are you lonely? Are you lonely tonight? (sungið með ítölskum hreim)
Ég held barasta að útlandaþörf minni hafi verið svalað í dag. En yndislegt veður, alveg dásamlegt. Þetta er alla vega besta kvöldveðrið sem ég hef upplifað hingað til. Ég fór á kaffihús í kvöld með Súsönnu og Heiðu Millý. Vorum við allar sammála um það að tilfinningin við að labba í svona góðu veðri að kvöldi til og fá volgan gust á sig minnti heldur betur á útlönd. Líka þar sem allt er morandi í túristum um allt land. Annars fór ég á Snæfellsnes í gær með mömmu og Sollu vinkonu hennar. Við keyrðum til Stykkishólmar, Grundarfjarðar, Rif (Ryf?), Ólafsvíkur og Hellissandar. Þetta var fínt, fyrir utan það að ég var sofandi meðan þær skoðuðu Rif, Ólafsvík og Hellissand. Gæddi mér samt á gómsætri pizzu á Hellissandi. Öll gistiheimili og hótel voru fullbókuð, þannig að það endaði með því að við gistum á Hellni (eða e-ð, man ekki alveg hvað þetta heitir), einstaklega fallegur staður og minnti mig dálítið á írskt sveitaþorp. Ég verð samt að viðurkenna að það tók mig alveg nokkra stund að aðlaga mig að staðnum þar sem þar var ekkert sjónvarp eða tölva (eða sem sagt lífið mitt). Þegar við vöknuðum í morgun var steikjandi hiti og klukkan var aðeins 9, við sátum úti á palli í þónokkurn tíma áður en við lögðum af stað. Á leiðinni heim stoppuðum við í einhverjum móa og sóluðum okkur, kíktum á einhverja kirkju, hittum vinafólk mömmu á Akranesi og einnig á Kjalarnesi. Í heildina var þetta mjög fín ferð og finnst mér ég vera endurnærð bara. Jæja núna er ég komin í sama farið og ætla að einbeita mér að sjónvarpinu. Takk fyrir... Nadia P.S. Ætlar einhver á dönsku dagana á/í Stykkishólmi?
mánudagur, ágúst 09, 2004 "Let´s go to Winchester!"
Jæja hér er ég komin enn á ný með skemmtilegar fréttir af sjálfri mér! Vúúh... Fór í Blátt partý í gær með Stellu og Svanhvíti. Það var ágætt fyrir utan það þegar var búið að loka húsinu þá var fólk með einhverja stæla þarna þegar við ætluðum að fá að tala við Stellu, ég ætlaði meira að segja að hjálpa henni að taka til. En nei nei, "húsið er búið að loka stelpur mínar, út!" iss, mér leið bara eins og einhverjum smákrakka. En ég, Súsanna og Svanhvít héldum leið okkar í bæinn, fórum við aðeins inn á Kaffibarinn og sátum þar í smástund. Síðan fórum við á Hressó, hittum Erlu þar og tókum nokkur dansspor sem var frekar gaman. Síðan fór ég með Erlu aftur á Kaffibarinn þar sem röðin var heldur lengi að hreyfast en að lokum komumst við inn, hitti Jón Bjarka þar og var mikið um stuð þarna inni, kannski heldur troðið. Við fórum aftur út, og ég ... Vó allt í einu gerðist e-ð fyrir blogger. Komu bara milljón post af þessari færslu. Jæja ég ætlaði hvort sem er ekki að segja neitt merkilegt. Annars fór ég út að borða á Ítalíu með Elvu áðan, fékk ég ljúffengan mat. Síðan skelltum við okkur á Shaun of the Dead. Mæli með henni, hún er ótrúlega fyndin. Þessi bloggfærsla er í algjörri kaos, þannig ég segi þetta bara gott. Nadia
sunnudagur, ágúst 08, 2004 "Let´s go to Winchester!"
Jæja hér er ég komin enn á ný með skemmtilegar fréttir af sjálfri mér! Vúúh... Fór í Blátt partý í gær með Stellu og Svanhvíti. Það var ágætt fyrir utan það þegar var búið að loka húsinu þá var fólk með einhverja stæla þarna þegar við ætluðum að fá að tala við Stellu, ég ætlaði meira aðóprios pés no chão de verdade. É estranho, dói, mas depois vem uma sensação de satisfação... Ficam as lembranças q ainda arranham, mas q estarão lá pra sempre. E aí vc vai continuando a viver e conhecer outras pessoas.. e a conhecer melhor outras pessoas.. e aí.. pronto! A vontade de chorar vai embora e vc fica feliz! Bom, eu só posso dizer q eu tenho mta sorte. Principalmente qdo eu percebi q a loucura q eu tinha tanto medo e sempre fugia era na verdade a solução, não um problema! E agora eu sei q td sempre dá certo, por mais q se esteja sofrendo, um dia a gente melhora e o mundo te abraça. 2C não um problema! E agora eu sei q td sempre dá certo, por mais q se esteja sofrendo, um dia a gente melhora e o mundo te abraça.
|