Þokkadísin Ég heiti Þórdís Nadia og þetta er bloggsíðan mín. Ég er 20 ára Reykjavíkurmær og stunda ég nám við FB. Ég er mjög áhugaverð manneskja, mjög mikilvæg og bara frábær. Ég er æði... 10 nýjustu færslurnar
Bloggarar Anna StellaEinar Elva Litla Geimveira Heba, Erla og Margó Katla Þórunn Myndir Eldra 03/09/2003 - 03/16/2003 |
þriðjudagur, nóvember 15, 2005 Fyrsti kossinn...
Já ég held að ég fari með rétt mál þegar ég segi að ég hafi verið óneitanlega ung þegar ég upplifði fyrsta kossinn minn. Var u.þ.b. þriggja ára eða svo, minntist ég þess um daginn þegar ég var að rifja upp mín stormasömu ástarævintýri sem ég upplifað í gegnum þessi 21 ár. Völvuborg var dagheimilið mitt, staðurinn sem ég hataði á morgnana þegar ég var að kveðja mömmu mína og staðurinn sem ég vildi ekki yfirgefa í enda dagsins. Man ég átti góða vinkonu sem hét Linda, var hún ærslabelgur mikill en ég heldur rólegt barn, þannig við andstæðurnar pössuðum vel saman. Man ég líka að hún Linda hafði alltaf rosalega mikla samúð með mér því ég var með svo mikið exem, hrópaði á fóstrurnar að koma með plástur handa mér í hvert skipti sem að það blæddi úr opnu sárunum. Það var líka alltaf hún sem vakti mig þegar ég sofnaði með hausinn í matardisknum, sem átti til með að gerast oft því ég var á svo sterkum ofnæmislyfjum. Einn daginn þegar ég og Linda vorum að leika okkur saman í rólunum, tókum við eftir að það var komin ný stelpa á dagheimilið. Við höfðum ekki tekið eftir henni fyrr því hún var ekki á sömu deild og við. "Hæ", sagði ljóshærða stelpan feimnislega. "Hæ" sögðu ég og Linda í kór. Ég virti stelpuna fyrir mér, hún var ótrúlega grönn með sítt ljóst hár og skáeygð blá augu sem gerðu hana líka postulínsdúkku. "Hvað heitrðu?" spurði Linda, þar sem hún var miklu framhleypnari en ég. "Filipía" svaraði stelpan. Að undanskildu ljósa hárinu og bláu augunum minnti þessi stelpa mig á litlan hlédrægan Kínverja (hún gerði það kannski ekki þá, en gerir það alla vega í minningunni). Filipía varð fljótt vinælasta stelpan á dagheimilinu, strákarnir allir kepptust um hylli hennar og stelpurnar vildu allar vera með henni og fá að strjúka fallega hárið hennar. Henni tókst svo sannarlega að sjarma fólkið í kringum um sig áreynslulaust. Það sem gerði hana samt sem áður mest vinsæla, var þegar hún leyfði strákunum að snúa upp á róluna sem hún sat í, eins mikið og þeir gátu og lét þá síðan sleppa sér með þeim afleiðingum að hún snérist í trilljón hringi hlæjandi undursamlega eins og feimin Kínverji. Einn gráan rigningardag var ég ein úti að leika mér í sandkassanum. Linda var ekki þennan dag því hún var veik. Meðan ég sat þarna ein og sönglaði með mér Attíkattí Nóa fékk sá ég stein fljúga yfir mig, ég leit við og á móti mér stóð einhver krakkarormur með hor lekandi úr nefinu á sér og grýtti í mig. "Hættu" sagði ég hrædd. "Þú er ógeðslega ljót og leiðinleg" æpti strákurinn á mig og sleikti síðan horið af efri vörinni sem var byrjað að leka niður. Ég hljóp inn og talaði við fóstruna og bað hana um að stoppa hann af. Hún gerði það og bað hann um að biðja mig afsökunar, sem hann gerði hálf muldrandi. Daginn eftir kemur sami krakkafjandi að mér enn og aftur með hor lekandi úr nösunum. Ég horfði á hann stjörf og bjóst við hinu versta frá honum. Hann tók í höndina á mér og dróg mig inn í lítið hús sem stóð við sandkassann. Þegar við komum inn í húsið staldraði hann við og horfði í augun á mér og sagði skömmustulega "Fyrirgefðu Þórdís Nadia", síðan leit hann undan og sagðist vilja kyssa mig. Ég varð eins og eitt stórt spurningamerki á svipinn, ég hafði ekki einu sinni hugleitt að kyssa þennan horsleikjandi og steinagrýtandi strák, rétt í þessu setur hann stút á munninn og kemur að mér á fleygiferð og skellur einum volgum horblautum kossi á mig. Kossinn var svo harkalegur að ég datt aftur fyrir mig beint á bossann. Hann glotti og hljóp síðan út úr húsinu. Skildi mig eina eftir bókstaflega með sárt enni. Ég þurrkaði horið af munninum á mér og fann fyrir undarlegri tilfinningu, já ég varð skotin. Leynilegu ástarfundir okkar héldu áfram út önnina í litla kofanum. Og var hann byrjaður að kalla mig kærustuna hans. Eftir jólafríið gat ég ekki beðið eftir að fá að hitta hann aftur... Oh djöfull ég er að missa af strætó skrifa restina á morgun...
|