Þokkadísin Ég heiti Þórdís Nadia og þetta er bloggsíðan mín. Ég er 20 ára Reykjavíkurmær og stunda ég nám við FB. Ég er mjög áhugaverð manneskja, mjög mikilvæg og bara frábær. Ég er æði... 10 nýjustu færslurnar
Bloggarar Anna StellaEinar Elva Litla Geimveira Heba, Erla og Margó Katla Þórunn Myndir Eldra 03/09/2003 - 03/16/2003 |
föstudagur, september 10, 2004 Gemsar...
Hvar væri maður án þeirra? Ég á erfitt með að ímynda mér að einu sinni lifði ég í heim þar sem gemsar voru nú ekkert daglegt brauð. Svo allt í einu þegar ég var í 9. bekk þá voru allir komnir með gemsa. Þá helst Nokia. Maður eyddi frímínútunum og næstum öllum frítíma sínum að vera í snake. Those were the days. Sms var líka ofnotað, þar sem það var frítt að senda sms yfir heilt sumar. Maður var hættur að tala við vini sína, sendi þeim bara sms, meira að segja þó að þeir stæðu við hliðina á manni. Í rauninni eru sms ótrúlega þægileg. Maður getur sagt hvað sem er í þeim án þess að þurfa að horfast í augu við manneskjuna. Ég man að einu sinni bauð ég strák að koma í bíó með mér, fór heim og fékk ég þá sms frá stráknum sem í stóð "þú ert frábær stelpa, en ég er eiginlega hrifin af annarri". Sem var svo sem allt í lagi, ég man að ég varð samt frekar sár að hann hafnaði mér í gegnum sms. En hins vegar hefði ég sennilega gert það sama, þetta er nú svo miklu þægilegra. Fólk á það líka til að vera með ástarjátningar í gegnum sms. Sem getur verið fínt upp að vissu marki, þangað til að maður vaknar eftir heljarinnar fyllerí búin að drepast í fötunum og 1 message received á símanum sínum sem í stendur "Ha??". En er þetta samt ekki verða hættulegt? Fer maður ekki að vera hálf tilfinningalega heftur við að nota alla þessa tækni, sms og msn? Ég farin að verða hrædd um að fólk biðji mann um að fara á msn þegar það þurfi að segja manni e-ð mikilvægt. Eða það er nú samt eiginlega orðið þannig, maður biður kannski ekki fólk um að koma á msn og tala um e-ð leyndó, heldur segir maður bara frá leyndarmálinu á msn. En kannski er þetta nú ekkert svo frábrugðið bréfaskriftunum í gamla daga. Nadia
miðvikudagur, september 08, 2004 Bévítans veður...
Rok og rigning er eitt af því sem fer mjög svo illa í skapið á mér. Ég á það til að vera óvenju neikvæð og pirruð á svona dögum. Enda las ég líka einhvers staðar að svona veður er það greinir okkur í sundur frá Finnum. Veturnir hjá þeim eru nokkuð svipaðir okkar, fyrir utan þetta helvítis rok. Mikið myrkur einkennir veturinn hjá báðum þjóðum og þess vegna er talið að þunglyndistíðnin sé svona há bæði í Finnlandi og á Íslandi. Finnar eru sagðir mjög líkir Íslendingum í fasi, þ.e.a.s. kaldir og dónalegir. Hins vegar eru Finnar miklu rólegri og skapbetri heldur en Íslendingar, og er sagt að orsökin sé þetta vindbrjálæði sem yfirgnæfir okkur næstum því allan ársins hring. Ef maður fer aðeins að hugsa út í það, þá er þessi helvítis vindur ekkert nema stanslaust áreiti á líkamann og andlit, sem gerir mig alla vega mjög pirraða. Alla vega held ég að þetta sé afhverju ég er svona fáránlega skapvond í dag (ekki nema að Rósa frænka sé að koma í heimsókn, leiðindatík!). Á svona dögum fer nánast allt í taugarnar á manni. Ég er samt aðalega búin að vera pirra mig á útliti mínu í dag. Ég er farin að fitna óhóflega mikið og mér dettur ekki einu sinni í hug að gera neitt í því. Rasskinnarnar mínar sem á árum áður mátti líkja við fallegan kúlurass, er núna útlítandi eins og tveir sprungnir fótboltar. Lærin á mér sem voru áður fyrr stælt og vöðvamikil, eru eins og einhvers konar gúmmílaga grískar súlur. Bumban hefur alltaf verið á sínum stað og er ég farin að venjast þeim fastagesti. Og það sem setur punktinn yfir i-ið er þetta helvítis exem sem ég er með. Um leið og það er byrjað að kólna í veðri þá fer húðin á mér að þorna upp og rauðir blettir fara gera sér fótfestu á andlitinu á mér. Einnig á ég það til að vakna með þrútin augu sem lagast ekki fyrir en ég fer að sofa. Erfitt líf skal ég segja ykkur, erfitt líf. En mér líður samt strax betur eftir að ég er búin að skrifa þetta. Tvítugsaldurinn nálgast óðfluga og ég er ekki frá því að ég er strax komin á breytingaskeiðið. Takk fyrir að hlusta... Nadia
þriðjudagur, september 07, 2004 Aloha...
Jæja já, bara næstum því 3 vikur liðnar af skólanum. Time flies when you´re having fun, aha! En annars er eiginlega orðið óbærilegt að vera í skólanum, hann er svo yfirbókaður og over-crowded að maður kemst varla fyrir þarna lengur. Það gildir einu hvort að maður sé að labba í tíma, út úr tíma, inn í matsal, upp tröppurnar og o.s.frv. að það er einfaldlega ekki hægt án þess að klessast upp við vegginn eða í næstu manneskju. Ég á t.d. mjög erfitt með að fylgjast með í sögu tíma því að ég sit alveg aftast og sé nánast ekkert á töfluna fyrir mannfjöldanum þarna inni. Þetta er rosalegt. Mig langar svo svakalega í bíó núna að það er ekki eðlilegt. En nei ég þarf að lesa svona milljón bækur bara í þessari viku og þess vegna er ég að blogga núna. Mig langar svo að sjá Ken Park, Capturing the Friedmans og Dís. Ætli maður verði ekki bara að fara í bíó um helgina. Annars var seinasta helgi bara ágæt, hitti fullt af skemmtilegu fólki. Ég var nú samt heldur sorgleg þegar ég mætti í barnafmæli hjá frænda mínum ennþá í djammfötunum, angandi af áfengislykt og drulluþunn. Enda mundi hann Mikeal frændi minn ekki hvað ég hét (þóttist ekki muna það) og ekki lái ég honum það, ég var eins og versti róni þarna. Jæja þetta var heilmikið afrek miðað við það að ég hafði ekkert að segja. Nadia
mánudagur, september 06, 2004 Afmæli!
Jæja nú er það komið á hreint, afmælið mitt verður 18. september klukkan 20:00 á Dillon. Ég sendi flest öllum sms og lét vita, en þeir sem fengu ekki sms frá mér þá er ég sennilega ekki með númerið ykkar. Vei ég hlakka til... Nadia
|